فیزیوتراپی یک حوزه از مراقبت بهداشتی است که بر توانبخشی بیماران دارای آسیب، بیماری یا ناتوانی و آموزش روشهای پیشگیری و مدیریت درد به آنها تمرکز دارد. کسی که در رشته فیزیوتراپی تحصیل کرده و کار میکند، «فیزیوتراپیست» نام دارد. یک فیزیوتراپیست در ارزیابی، تشخیص و درمان شرایط فیزیکی یا آسیبهایی که توانایی فرد را برای حرکت و انجام فعالیتهای روزانه محدود میکند، متخصص است. او با افراد در هر سنی از نوزادان گرفته تا افراد مسن کار میکند تا عملکرد و تحرک بدنی آنها بهبود دهند. اگر علاقه مند به شغل فیزیوتراپیست هستید باید شناخت خود را نسبت به ماهیت این رشته تحصیلی و آینده شغلی آن افزایش دهید.
مانند هر شاخه دیگری از پزشکی، فیزیوتراپی نیز میتواند چالشهای مخصوص به خود را به همراه داشته باشد. فارغ از اینکه شما به این رشته تحصیلی علاقه را دارید یا خیر، باید بدانید که فیزیوتراپیست بودن شغل سختی است. کار در شیفتهای طولانی، برخورد با بیمارانی که آسیب بدنی شدیدی دارند یا تعامل با افراد در همین سنین میتواند برای بسیاری از افراد دشوار باشد.
فیزیوتراپیستها در کنار بهبود عملکرد بدنی بیماران از نظر عاطفی نیز به آنها خود نزدیک میشوند. کمک به بیماران برای بازگشت به حالت عادی زندگی نه تنها به کار فیزیکی، بلکه به کار عاطفی و انگیزه زیاد احتیاج دارد؛ بنابراین فیزیوتراپی به یک عشق، علاقه و تعهد بالا برای کمک به انسانها نیاز خواهد داشت. این حرفه بسیار هیجان انگیز و پرتقاضاست، اما به دانش و مهارتهای خاصی وابسته است.
در استعدادیابی این موضوع مورد بحث قرار میگیرد که آیا دانش آموزان ویژگیها و شرایط ضروری برای ورود به این شغل را دارند یا خیر؛ آیا دانش آموز میتواند در عین حال که به بیماران کمک میکند، سلامت عطفی و فیزیکی خود را نیز در حد تعادل نگه دارد. درحقیقت، فعالیت به عنوان فیزیوتراپیست برای 20 تا 30 سال به پتانسیل بالای ذهنی و بدنی نیاز خواهد داشت.
فیزیوتراپیستها در کمک به بهبودی افراد از صدمات، بیماریها و جراحیهایی که بر توانایی حرکت و عملکرد آنها تأثیر میگذارد، نقش حیاتی ایفا میکنند. آنها به بیماران در مدیریت درد، بهبود انعطاف پذیری و بازگشت تحرک کمک میکنند. این موارد میتوانند تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی آنها داشته باشند. فیزیوتراپیستها همچنین با آموزش دادن به بیماران برای داشتن وضعیت بدنی مناسب، ورزش کردن و سایر عادات مربوط به سبک زندگی خوب از آسیبها یا ناتوانیهای آینده جلوگیری میکنند. علاوه بر این، آنها اغلب در توانبخشی ورزشکاران و افراد مبتلا به آسیبهای ورزشی حضور قوی دارند تا به آنها در ارائه حداکثر پتانسیل خود در میادین ورزشی کمک کنند.
فیزیوتراپیستها طیف وسیعی از وظایف و مسئولیتها را بر عهده دارند که در ادامه بیشتر توضیح میدهیم:
برای تبدیل شدن به یک فیزیوتراپیست ماهر باید دانش و مهارتهای لازم در این حرفه را یاد بگیرید. فیزیوتراپی در وهله اول یک دانش است، به این معنا که باید نسبت به فیزیولوژیک بدن افراد تخصص پیدا کنید. سپس مهارتهای نرم و سخت را برای موفقیت در این شغل هیجان انگیز به کار بگیرید. همچنین با مشاوره و منتورینگ میتوانید توانایی خود را کشف کنید و ببینید چه مهارتهایی را میتوانید یاد بگیرید.
موفق شدن به عنوان یک فیزیوتراپ به ترکیبی از آموزش اصولی در دانشگاه با ویژگیهای شخصی و مهارتهای حرفهای نیاز دارد. به طور کلی، از مهارتهای عمومی شغل فیزیوتراپیست میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
متقاضیان علاقه مند به فیزیوتراپی (رشته توانبخشی) میتوانند در هر سه مقطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری تحصیل کنند. دورههای تحصیلی کارشناسی اغلب چهار سال، کارشناسی ارشد دو سال و دکتری بین سه تا پنج سال به طول میانجامند. برای تحصیل در دانشگاه باید در رشته علوم تجربی دیپلم خود را بگیرید و سپس در کنکور شرکت کنید. مقطع کارشناسی به عنوان رشته توانبخشی عمومی شناخته میشود، اما مقاطع ارشد و دکتری به گرایش و تخصصهای مختلفی تقسیم میشوند. از تخصصهای رایج میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
تست دیسک نشان میدهد که فیزیوتراپ شخصیت IS دارد. این شخصیت رفتاری شامل I (Influence) و S (Support) و ترکیبی از نفوذ و پشتیبانی است. هنگامی که نفوذ با پشتیبانی ترکیب میشود، نتیجه آن یک فرد دلسوز و مشارکتی است که سخت تلاش میکند تا مطمئن شود همه افراد در بهبودی کامل به سر میبرند. این افراد از کار با بیماران و افراد لذت میبرند و دوست دارند سهمی مهمی در حمایت از افراد داشته باشند.
براساس تست هوش چند گانه گاردنر، شغل فیزیوتراپیست از ترکیب هوش تجسمی، هوش بین فردی و هوش بدنی جنبشی بهره میبرند. این متخصصان میتوانند در تشخیص انواع بیماریهای عضلانی و اسکلتی، ارزیابی احساسات، انگیزهها، تمایلات دیگران و حفظ حرکات بدن، کنترل و حفظ تعادل جسمانی دارند. به طور کلی، این تستها گامی موثر در استعدادیابی شغلی دانش آموزان و دانشجویان هستند.
اکثر فیزیوتراپیستها به عنوان بخشی از یک تیم بزرگتر از متخصصان مراقبتهای بهداشتی کار میکنند، اما بسیاری از آنها به صورت فردی با تاسیس مطلب شخصی نیز به فعالیت خود ادامه میدهند. برخی از فیزیوتراپیستها ممکن است در درجه اول بر مراقبت از بیماران در منزل تمرکز کنند. کسانی که در حوزه آموزش کار میکنند ممکن است در کالجها، دانشگاهها یا موسسات تحقیقاتی مشغول به کار شوند. فیزیوتراپیستها ممکن است در چندین موقعیت زیر استخدام شوند:
از نظر بازار کار باید بگوییم که با افزایش جمعیت پیر کشور، فیزیوتراپیستها میتوانند از موقعیت خوب و پرتقاضا بهره مند شوند. همچنین نسبت به گذشته، افرادی زیادی هستند که به فعالیتهای مختلفی ورزشی و بدنی خود اهمیت میدهند، بنابراین فیزیوتراپها میتوانند نقش مهمی در این زمینه ایفا کنند؛ بنابراین بازار کار رشته فیزیوتراپی رو به رشد است.
برای تغییر این متن بر روی دکمه ویرایش کلیک کنید. لورم ایپسوم متن ساختگی با تولید سادگی نامفهوم از صنعت چاپ و با استفاده از طراحان گرافیک است.
فیزیوتراپیست شدن نیاز به گذراندن مدرک لیسانس در فیزیوتراپی دارد و به دنبال ادامه تحصیل در دوره کارشناسی ارشد یا دکتری وجود خواهد داشت.
فیزیوتراپیستها میتوانند طیف وسیعی از مشکلات از جمله آسیبهای اسکلتی عضلانی، اختلالات عصبی، مشکلات تنفسی، آسیبهای ورزشی و دردهای مزمن را درمان کنند.
فیزیوتراپیستها میتوانند در زمینههای مختلفی مانند ارتوپدی، مغز و اعصاب، اطفال، پزشکی ورزشی و سالمندان تخصص داشته باشند.