تعریف و نقش استعدادیابی در سازمان
استعدادیابی در سازمانها به عنوان یکی از استراتژیهای بسیار مهم در بخش منابع انسانی محسوب میشود و به معنای شناسایی و انتخاب بهترین افراد برای حضور و فعالیت در پستها و جایگاههای شغلی مختلف است. در واقع استعدادیابی در سازمانها به معنی استفاده از افراد مستعد و توانمند برای پیشبرد اهداف سازمان و ایجاد زمینه مناسب برای حرکت سریعتر به سمت موفقیت و کسب بهرهوری بیشتر است.
روشهای استعدادیابی در سازمانها
معمولا روش انجام فرآیند استعدادیابی شغلی در سازمانها به صورت داخلی و خارجی صورت میگیرد. در استعدادیابی داخلی که به عنوان مهمترین و کارآمدترین شیوه استعدادیابی در سازمانها شناخته میشود، هر سازمان از طریق بخشهایی مانند منابع انسانی، اقدام به شناسایی و جذب استعدادها و افراد موردنیاز خود میکند. از جمله راهکارهای مورد استفاده در این بخش میتوان به موارد مختلفی مانند تحلیل و ارزیابی عملکرد کارکنان فعلی، برگزاری آزمونهای دورهای و انجام مصاحبه شغلی با داوطلبان خارجی اشاره کرد. در استعدادیابی خارجی، سازمانها از منابع غیرداخلی مانند مراکز توانمندسازی، دانشگاهها، مراکز کاریابی، سایتهای استخدامی و شبکههای اجتماعی برای انتخاب افراد موردنیاز خود بهره میبرند که البته این روش بیشتر در شرکتهای خصوصی یا کوچک مورد استفاده قرار میگیرد.
روشهای رایج استعدادیابی سازمانی
معمولا روشهای مختلفی برای انتخاب نیروی کار و استعدادیابی در سازمانها استفاده میشود که از مهمترین آنها میتوان به موارد زیر اشاره کرد.
1- مصاحبههای استخدام: این روش یکی از رایجترین و شناختهشدهترین راهکارهای موجود برای بررسی مهارتها، توانمندیها و شایستگیهای انفرادی و کاربردی افراد است که معمولا به صورت شفاهی و توسط افراد باتجربه و متخصص در حوزههای کاری مرتبط انجام میشود.
2- آزمونهای تعیین سطح عملکرد: با استفاده از این آزمونها میتوان مهارتها، تواناییها و شایستگیهای کاری افراد را مورد ارزیابی قرار داد. شناخت بهتر مهارتهای عملی، تعیین عملکرد فرد در حالت انفرادی و گروهی، تخمین سطح دانش فنی و میزان سازگاری با شرایط و نیازهای جایگاه شغلی موردنظر، از مزایای استفاده از آزمونهای تعیین سطح عملکرد هستند.
3- تستهای عمومی و آزمونهای روانشناسی: استفاده از تستهای روانشناسی و آزمونهای استعدادیابی، علیرغم اینکه به عنوان یک ابزار سنجش عمومی محسوب میشوند اما به دلیل ارائه دقت بالا و استفاده از مبانی علمی، نتایج معتبر و قابل استنادی را در اختیار سازمانها و مدیران قرار میدهند که در کنار موارد دیگر میتوانند تاثیر بسیار خوبی در انتخاب افراد شایسته و با استعداد داشته باشند. استفاده از این روش به عنوان یکی از راهکارهای بسیار موثر در زمینه استعدادیابی در سازمانها شناخته میشود و کاربرد بسیار زیادی در جوامع پیشرفته امروزی دارد.
مزایای استعدادیابی در سازمانها
استعدادیابی به طور کلی مزایای بسیار زیادی با حود به همراه دارد. در ادامه مهمترین مزیتهای استعدادیابی در سازمان را بررسی میکنیم:
1- جذب استعدادهای برتر: انجام فرآیند استعدادیابی در سازمانها، تاثیر قابل توجهی در جذب افراد مستعد و توانمند دارد؛ افرادی که با تلاش و پشتکار خود در زمینههای شغلی مرتبط میتوانند در آینده نه چندان دور به عنوان یک نیروی انسانی بسیار کارآمد، باعث خلق ارزش و ایجاد بازدهی بالا در سازمانهای خود شوند که این موضوع، اهمیت و نقش استعدادیابی در سازمان را به خوبی نشان میدهد.
2- توسعه استعدادها: توجه به نقش استعدادیابی در سازمان به مدیران اجازه میدهد تا استعدادهای موجود در هر بخش را به راحتی شناسایی کرده و از آنها در جایگاههای شغلی مناسب استفاده کنند. همچنین قرارگیری استعدادها در محلهای متناسب، امکان آموزش و توسعه سریعتر آنها را فراهم میکند و پس از گذشت مدت زمان کوتاه، شرایط بکارگیری آنها در نقشهای کلیدی و مدیریتی را به وجود میآورد.
3- بهبود عملکرد سازمانی: با توجه به نقش استعدادیابی در سازمان و جذب و توسعه استعدادهای مختلف، امکان ارتقا و بهبود عملکرد سازمانی فراهم میشود. همچنین وجود استعدادهای پربازده و توانمند به مدیران و تیمها اجازه میدهد تا با انتخاب بهترین راهکارها و اتخاذ دقیقترین تصمیمها، به بهبود عملکرد سازمان و پیشرفت همهجانبه آن کمک کنند.
4- ارتقای رقابتپذیری: استعدادیابی در سازمانها باعث افزایش قدرت رقابتپذیری در میان سازمانهای مختلف میشود و وجود افراد با استعداد، نقش برجستهای در ارتقای این مولفه بسیار مهم خواهد داشت.
5- کاهش هزینههای جذب: استفاده از فرآیند استعدادیابی در سازمانها، هزینههای مرتبط با مراحل جذب، آموزش و پرورش افراد ناکارآمد را تا حد قابل توجهی کاهش میدهد و امکان سرمایهگذاری موثر بر روی استعدادهای برتر را فراهم میشود. لازم به ذکر است که در همین راستا تهیه پکیجهای استعدادیابی به عنوان گزینهای مقرون به صرفه جهت کشف استعداد در سازمانها به شمار میرود. این روش را در اکثر سازمانها مورد استفاده قرار میگیرد و به کمک آن در کوتاهترین زمان ممکن، بهترین نتیجه حاصل میشود.
6- افزایش رضایتمندی کارکنان: با تاکید بر روی نقش استعدادیابی در سازمان، کلیه استعدادها در جایگاههای شغلی مناسب قرار میگیرند و فضای بیشتری برای توسعه و پیشرفت فردی و گروهی به دست میآورند که این موضوع، میزان موفقیت و رضایت شغلی آنها را به طرز چشمگیری افزایش میدهد.
7- افزایش سطح تعاملات مثبت در سازمان: پیادهسازی استعدادیابی در سازمانها باعث افزایش سطح تعاملات مثبت در بخشهای مختلف سازمان میشود که این موضوع به نوبه خود به ارتقای سطح همکاری و تعامل نیروی انسانی کمک میکند و در نهایت به بهبود عملکرد سازمان و ارتقای بهرهوری آن میانجامد.
نحوه برنامهریزی فرآیند استعدادیابی سازمانی
برنامهریزی و اجرای فرآیند استعدادیابی در سازمانها دارای مراحل مختلفی است که به منظور انتخاب، جذب و پرورش استعدادها و ایجاد توانمندیهای لازم برای موفقیت در سازمان انجام میشود که در ادامه با نقش استعدادیابی در سازمان و ساختار کلی آن آشنا میشویم.
1- تعیین اولیه نیازهای سازمان: قبل از هر چیز، ابتدا سازمان باید نیازهای اساسی خود را در جذب افراد موردنیاز مشخص کند که این مرحله شامل تعیین جایگاههای شغلی و مهارتهای لازم برای فعالیت و حضور موثر افراد خواهد بود.
2- جذب افراد با استعداد: پس از تعیین نیازهای سازمان، نوبت به مرحله جذب افراد مستعد و توانمند میرسد که به روشهای گوناگونی مانند انتشار فراخوان عمومی، پخش آگهی در سایتهای استخدامی و شبکههای اجتماعی یا مصاحبه مستقیم با افراد واجد شرایط انجام میشود.
3- ارزیابی توانمندیها: پس از جذب افراد موردنظر، باید توانمندیها و ظرفیتهای آنها به شکل دقیق و از طریق روشهای مختلف مانند مصاحبه، آزمونهای تخصصی و ارزیابی رفتاری مورد بررسی قرار بگیرد.
4- آموزش و پرورش: پس از ارزیابی دقیق استعدادها و توانمندیها، باید برنامههای مناسبی مانند دورههای آموزشی و کارگاههای مهارتآموزی برای بهبود کمی و کیفی آنها طراحی و اجرا شود.
5- ارزیابی عملکرد: پس از اتمام مرحله آموزش، عملکرد افراد از طریق فرآیندهای مختلف نظیر مصاحبه و بررسی رفتار و عملکرد کاری، مورد ارزیابی قرار میگیرد.
6- توسعه حرفهای: در این مرحله، مجموعهای از برنامههای اختصاصی و حرفهای به منظور حفظ و توسعه هرچه بیشتر مهارتهای فردی و متناسب با جایگاه و نیاز شغلی آنها طراحی میشود.
7- ارزیابی مجدد: در انتها، میزان یادگیری و سطح مهارتهای افراد به شکل دورهای و مستمر مورد بررسی قرار میگیرد و سطح عملکرد و کارآیی سازمان نسبت به دورههای گذشته مشخص میشود و در صورت نیاز، اصلاحاتی نیز در ساختار و روند برنامهها به وجود میآید. توجه داشته باشید که در هر مرحله امکان دریافت مشاوره و منتورینگ به منظور بررسی توانمندیها وجود دارد و سازمانها میتوانند جهت ارزیابی مجدد کارمندان خود از آن بهره ببرند.
سوالات متداول
سازمانها چگونه میتوانند استعدادهای کارکنان خود را شناسایی و از آنها به نحو مطلوب بهرهبرداری کنند؟
انجام فرآیندهای استعدادیابی در سازمانها یکی از بهترین روشهای ممکن برای شناسایی و تقویت استعدادهای کارکنان است که امکان استفاده از نیروهای کارآمد و متخصص را در جایگاههای شغلی مختلف فراهم میکند.
آیا امکان اجرای فرآیند استعدادیابی در همه سازمانها و شرکتها وجود دارد؟
به طور کلی هر مجموعه یا تیم کاری، دارای جایگاههای شغلی و مسئولیتهای مختلفی است و قرار گرفتن افراد مناسب در این جایگاهها میتواند عملکرد و کارآیی کلی آن مجموعه را به شکل قابل توجهی بهبود ببخشد.
چگونه استعدادیابی میتواند به بهبود عملکرد سازمانها و توسعه آنها کمک کند؟
زمانیکه افراد شاغل در یک سازمان بر اساس تواناییها و استعادهای خود در جایگاههای شغلی مرتبط قرار بگیرند، به سرعت پیشرفت میکنند و برآیند عملکرد مطلوب آنها باعث افزایش بهرهوری و کارآیی کلی مجموعه میشود.
برای استفاده از خدمات استعدادیابی در سازمانها باید از کجا شروع کرد؟
خوشبختانه کلینیک استعدادیابی و کسبوکار سینا در کنار مجموعه سیناتلنت، کلیه فرآیندهای مرتبط با این موضوع را به صورت کامل، آسان و شفاف در اختیار سازمانها و شرکتهای داوطلب قرار میدهد.
آیا استعدادهای کارکنان را میتوان با تستها و ابزارهای مختلف اندازهگیری کرد؟
با اینکه میزان و شدت استعدادها به شکل دقیق قابل اندازهگیری نیست و استعدادها به مرور زمان و تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند شرایط محیط و آموزش دچار تضعیف یا تشدید میشوند اما به هر حال در فرآیندهایی مانند آزمون استعدادیابی کلیفتون میتوان ترتیب مشخصی از استعدادهای برتر را به افراد معرفی کرد و امکان گزینش یا غربالگری استعدادها به وسیله روشهای علمی امکانپذیر است.
بدون دیدگاه